...literatura...

raining

Na mnie też przyszedł czas powrotu do Olgi Tokarczuk, tym razem zaczynam od początku, a w międzyczasie jeżdżę tramwajami z krainą Stasiuka, czyli 'Zima' i 'Opowieści galicyjskie'.
Ta proza jest szczególnie piękna w taką pogodę :)

Anneke · Post autor: **Anneke** » środa, 23 listopada 2005, 13:01

To może ukłon w kierunku laureatki nagrody Nobla Elfriede Jelinek?
Przeczytałam "Pianistkę" i "Amatorki"ponieważ chciałam wiedzieć dlaczego tak wielu ludzi spiera się o to czy Jelinek słusznie dostała Nobla.
Czytałam jak pan Ahnlund (członek Akademii Szweckiej) określił że uchonorowanie jej tą nagrodą na pewien czas zrujnowało wartość Nobla.
Do dziś nie mogę jasno stwierdzić czy jej twórczość to dla mnie bełkot czy coś nowego i porywającego i to sprawia że jej osoba dziwnie mnie fascynuje.
A ogólnie rzecz biorąc to polecam książkę, chyba bardzo znaną
"Weronika postanawia umrzeć" P.Coelho no i jeszcze "Świat Zofii" Josteina Gaardera.
A na deser "Pogrzebana żywcem" Myry Friedman i "Świat dysku" Terry'ego Pratchetta.

Carla · Post autor: **Carla** » czwartek, 24 listopada 2005, 14:38

Wojciech Kuczok Widmokrąg
Widmokrąg to zmagania miłosne opowiadane i przezywane na tak różne sposoby, jak różnią się ich bohaterowie: samotna staruszka nad grobem męża, młody biznesmen odkrywający swój homoerotyzm czy demoniczny psychoanalityk prowadzący terapię dla opuszczonych mężczyzn. Realistyczne historie niepostrzeżenie przeobrażają się w opowieści niesamowite; zaświaty biorą pod rękę świat rzeczywisty. Duchy i widma są tutaj bytami uprawnionymi na równi ze zwykłymi ludźmi. Powiada się, że człowiek pochłonięty kochaniem traci kontakt z rzeczywistością; Widmokrąg pokazuje, co się dzieje, kiedy to rzeczywistość traci kontakt z człowiekiem.

Poza tym język. Kuczok potrafi świetnie się nim bawić, świetnie grać. Językiem stwarza napięcie, tempo, charaktery. Polecam!

s'the figurehead

Gnój jest mimo wszystko lepszy, choć też jakoś nie zachwyca...

Gavroche · Post autor: **Gavroche** » czwartek, 1 grudnia 2005, 17:11

Anneke pisze:A ogólnie rzecz biorąc to polecam książkę, chyba bardzo znaną "Weronika postanawia umrzeć" P.Coelho

czytałam ją już jakiś czas temu,chyba z cztery czy pięć lat...wspaniała książka,przez dwa dni nie wychodziłam z domu,musiałam czytać...

Stasiuk wyśmienity na tą porę roku,jak najbardziej

Carla · Post autor: **Carla** » piątek, 2 grudnia 2005, 19:43

Coehlo, niestety, powtarza samego siebie w swoich kolejnych książkach. Chociaż Jedensatoma minutami mnie zaskoczył. Pozytywnie :-)

Gabriel Garcia Marquez Rzecz o moich smutnych dziwkach. Nie jest to najwybitniejsze dzieło tego autora, ale rzecz warta poczytania. Przyjemne. Miejscami zabawne. Miejscami mądre. In plus generalnie :-)

s'the figurehead

Jedenaście minut właśnie leży na półce i czeka.

A co do Coehlo ogólnie? Dupa...

jamie84 · Post autor: **jamie84** » piątek, 2 grudnia 2005, 22:18

Dosyć dobrze się czyta "jedenascie minut" tylko zakonczenie rozczarowało mnie zupełnie,taka w stylu Harlekina

Wczoraj skończyłem czytac "Samotność w sieci" -masakra

Anneke · Post autor: **Anneke** » sobota, 3 grudnia 2005, 10:49

Mnie "Weronika postanawia umrzeć" fascynuje i uwielbiam do tego wracać."Jedenaście minut" - tego nawet, przyznam się, nie czytałam, ale mam inną książkę Coelho "Piąta góra".Leży sobie grzecznie i porasta kurzem stanowiąc lokum dla trzeciego już pokolenia pająków na strychu.
Ostatnio zachciało mi się powrotu do lektur więć brnę przez "Mistrza i Małgorzatę"

Post autor: **Nevyn** » sobota, 3 grudnia 2005, 14:09

Przez "Mastiera i Margeritę" nie można brnąć. Można tylko POCHŁANIAĆ :)

A ja wczoraj przeczytałem nową Małgorzatę Musierowicz.

Tym razem wdzięczny tytuł "Żaba".

M.M. trzyma wysoki poziom :)

Carla

Samotność w sieci to dziwna książka. Czytało mi się ją przyjemnie, nawet bardzo przyjemnie, ale po zakończeniu czułam zażenowanie? niesmak? Niby piękne, niby banalne, właściwie takie niewiadomo co. Hmm, ambitniejszy Harlekin?

Co do Mistrza i Małgorzaty zgadzam się z Nevynem - przez tę książkę się szybuje, nie brnie :-)

Anneke · Post autor: **Anneke** » wtorek, 6 grudnia 2005, 10:18

No to się poprawię - szybuje przez "Mistrza i Małgorzatę" 8-[

A jeśli ktoś ma ochotę na dziwną książkę, wypłukaną z poczucia humoru, gdzie nie wiadomo o co chodzi to polecam "Ciało obce" Ziemkiewicza - zabrakło mi sił aby przeczytać to do końca.
A to bardzo ostry Harlekin

Gavroche · Post autor: **Gavroche** » wtorek, 6 grudnia 2005, 18:15

Carla pisze:Co do Mistrza i Małgorzaty zgadzam się z Nevynem - przez tę książkę się szybuje, nie brnie :-)

a ja się pod tym podpisuję.To zdecydowanie moja ulubiona książka

Carla pisze:Coehlo, niestety, powtarza samego siebie w swoich kolejnych książkach

zgadzam się.Ale "Weronika..." naprawdę świetna.Może dlatego tak uważam,że przeczytałam ją jako pierwszą,toteż była dla mnie czymś świeżym,nieznanym.Przy innej jego książce "Demon i panna Prym" mam natomiast skojarzenia z Bułhakowem i nie jestem wcale tym faktem zachwycona.Prawda że problem dobra i zła jest cały czas aktualny ale rozważania o naturze człowieka za bardzo przypominają "Mistrza i Małgorzatę".Książkę jedyną w swoim rodzaju i niepowtarzalną.

Carla · Post autor: **Carla** » wtorek, 6 grudnia 2005, 23:40

Ja poznałam Coehlo przez osławionego Alchemika, potem przeczytałam kolejne i uważam, że właśnie Alchemik jest kwintesencją twórczości tego mądrego człowieka. Ale ile można pisać o tym samym, i do tego podobnie? Alchemik i Jedenaście minut wystarczą z jego repertuaru ;-)

s'the figurehead

Jestem w połowie Pokalania Czerwińskiego i na pewno czyta się to przyjemniej niż wszystkie Gnoje, Pawie..., czy inne Zwały.Nie chwalę dnia przed zachodem, więc...